روان کننده ها و فوق روان کننده های بتن، از جمله افزودنی های شیمیایی پرکاربرد بتن هستند. این محصولات شیمیایی برای بهبود عملکرد بتن استفاده می شوند. از روان کننده ها برای افزایش مقاومت، دوام، کارایی و کاهش هزینه بتن استفاده می شود.
در این مقاله ار دیجی چسب قصد داریم به معرفی و نحوه عملکرد روان کننده های بتن در صنعت بتن بپردازیم.
به منظور دستیابی به پلاستیسیزه مطلوب بتن (افزایش جریان) بدون افزودن آب و یا کاهش نسبت آب به سیمان به منظور افزایش مقاومت، از افزودنی های روان کننده و فوق روان کننده بتن استفاده می شود. این افزودنی ها در گریدها و انواع مختلفی تولید می شوند.
روان کننده های بتن خاصیت روان کنندگی به بتن می دهند و پایه شیمیایی آن ها لیگنوسولفونات اصلاح شده است.
یکی از مواد هایی که در صنعت بتن سازی کاربرد دارد استفاده از چسب بتن ضد آب است . که برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با ما همراه باشید.
فوق روان کننده ها که به عنوان کاهنده آب با برد بالا نیز شناخته می شوند، افزودنی هایی هستند که در ساخت بتن با مقاومت بالا استفاده می شوند.
روان کننده های بتن ترکیبات شیمیایی هستند که امکان تولید بتن را با تقریباً 15 درصد آب کمتر فراهم می کنند. از طرفی فوق روان کننده ها امکان کاهش آب را تا 30 درصد یا بیشتر نیز فراهم می کنند.
فوق روان کننده بتن علاوه بر خاصیت روان کنندگی که به بتن می دهند، بسته به انتخاب نوع محصول،خواص مختلفی به بتن می بخشند.
فوق روان کننده بتن برای تنظیم زمان گیرش بتن (دیرگیری یا زودگیری)، ساخت بتن خود متراکم با مقاومت بالا، افزایش جریان و قوام بتن در عین افزایش مقاومت اولیه و نهایی استفاده می شود.
به طور کلی، فوق روان کننده ها بر پایه لیگنوسولفونات های اصلاح شده، اترهای پلی کربوکسیلات یا پلیمرهای مصنوعی سولفونه شده ساخته می شوند.
افزودن فوق روان کننده ها در کامیون در حین حمل و نقل و حفظ طولانی اسلامپ پیشرفتی جدید در صنعت بتن است. این مواد افزودنی اضافه شده در ترانزیت به تولیدکنندگان بتن اجازه می دهد تا عدد اسلامپ را تا زمان تخلیه بدون کاهش کیفیت بتن حفظ کنند.
روان کننده های بتن از اجزای آلی خاص یا ترکیبی از اجزای آلی و معدنی تشکیل می شوند و برای کاهش آب مورد نیاز یک مخلوط برای یک اسلامپ خاص استفاده می شوند. با استفاده از روان کننده ها و فوق روان کننده ها نسبت آب به سیمان را تا حد معینی می توانیم کاهش دهیم. اصولاً از نسبت آب به سیمان برای کارایی بتن و هیدراتاسیون سیمان استفاده می شود.
کاهش مقدار آب مورد نیاز منجر به کاهش w/c+m برای یک قوام معین (اسلامپ) و مقدار ثابت سیمان می شود. با کاهش نسبت آب به سیمان، مقاومت بتن افزایش می یابد. در نتیجه استفاده از روان کننده بتن منجر به کاهش مصرف سیمان و در نتیجه کاهش هزینه ها می شود.
روان کننده ها و فوق روان کننده های بتن ترکیبات آلی یا مخلوطی از ترکیبات آلی و معدنی خاص هستند که مصرف آب مخلوط بتن را برای اسلامپ مشخص کاهش می دهند. رفتار آن ها به گونه ای است که نیروهای بین ذره ای بین دانه های سیمان موجود را کاهش می دهند. در نتیجه سیالیت خمیر سیمان را بدون تأثیر محسوس بر نیروی کششی سطحی آب افزایش می دهند. بنابراین بدون ایجاد حباب های هوای اضافی می توان از این افزودنی ها در مقادیر بیشتر استفاده کرد. روان کننده های بتن علاوه بر این از جمع شدگی بتن نیز جلوگیری می کنند.